ضرورت تبیین بایسته های حقوقی مالکیت فکری
یک پژوهشگر حقوق گفت: حقوق مالکیت فکری یا intangible property rights به حقوقی گفته می‌شود که به مؤسسان و بانیان آن حق انتفاع مستوفی و استفاده از اندیشه و خلاقیت را می‌دهد و ارزش مالی و قابلیت نقل و انتقال را دارد،در حالی که موضوع آن چیز مادی نیست.
به گزارش خبرگزاری برنا از هرمزگان، امیر محمد رضایی زارعی پژوهشگر حوزه حقوق در گفت و گو با خبرگزاری برنا پیرامون ضرورت تبیین بایسته های حقوقی مالکیت فکری برای مؤسسان و مخترعین و صاحبان اندیشه های علمی و ادبی گفت: در دکترین حقوق مصادیق و تعابیر متفاوت و بعضا متجانس و متشابهی از حقوق مالکیت فکری شده است از جمله ، حقوق مالکیت معنوی،حقوق معنوی،حق ابتکار ،حقوق آفرینش های فکری ،امتیاز فکری یا امتیاز دولتی، امتیاز انحصاری بر اطلاعات که به نظر میرسد تمامی این الفاظ داری مفهوم واحدی هستند که تحت عنوان حقوق مالکیت فکری تعریف می‌شوند.
این پژوهشگر حقوق ضمن اشاره به اقسام حقوق مالکیت فکری بیان کرد: در دکترین و نظریات حقوقی مالکیت فکری به دو شاخه اصلی تقسیم می‌شود: شاخه اول حقوق مالکیت ادبی و هنری که همه آثار کتبی وغیرکتبی مانند مجله، فیلم نامه،یادداشت های علمی،کتاب، رمان، نمایشنامه، فیلم، مجسه و دیگر آثار هنری و ادبی، آثار شفاهی (مانند سخنرانی) ،خطبه و نرم‌افزارهای رایانه‌ای را دربرمی‌گیرد. و شاخه دوم حقوق مالکیت صنعتی که خود دارای زیرمجموعه هایی مانند حق اختراع، نام‌‌ها و علائم تجاری، نشانه‌های جغرافیایی، اسرار تجاری و طرح‌های صنعتی است.
رضایی زارعی در ادامه ضمن اشاره به تاریخچه حقوق مالکیت فکری اظهار داشت: مالکیت فکری به معنای عام کلمه که شامل مواردی مثل حمایت از نویسنده کتاب و داشتن یکسیری امتیازات خاص برای او از دیرباز در کشور های توسعه یافته مشهود بوده است حتی ما منابع روایی و فقهی معتبری داریم که می‌توانیم در خصوص اثبات و توسعه آن استناد کنیم.
وی در ادامه افزود: در سال 1474 اولین قانون پیرامون حقوق مالیکت فکری با عنوان حق اختراع در جهت نیل به ثبت اختراع و شکوفایی اختراعات در ونیز ایتالیا تدوین شد تقریبا ۴۰۰ سال بعد در فاصله سال‌های ۱۸۸۰ تا ۱۸۸۲ شماری از کشورهای اروپایی با الهام از قانون ونیز ایتالیا به تدوین قوانین حق اختراع پرداختند که در نهایت منجر به کنوانسیون ۱۸۸۳ پاریس با عنوان «حمایت از مالکیت صنعتی» شد.
این پژوهشگر حقوق در خصوص تاریخچه مالکیت فکری در ایران گفت: اولین قانونی که پیرامون مالکیت فکری در ایران به تصویب رسیده، قانون ثبت علائم و اختراعات مصوب ۱۳۱۰ است که حاکی از قدمت ۹۲ ساله حقوق مالکیت فکری در ایران است؛البته با توجه به سابقه طولانی حقوق مالکیت فکری در ایران، حقوق مالکیت فکری در ایران رشد و توسعه مستوعب و عمیقی نداشته است.
رضایی زارعی در پایان پیرامون ضرورت تبیین بایسته های حقوقی مالکیت فکری به مختراعان و متفکران و اندیشمندان گفت: تبیین صحیح و دقیق حقوق مالیکت فکری در فضای گفتمان علمی دو ویژگی مهم دارد یکی آنکه باعث اعتماد و اطمینان بیشتر اشخاص در جهت تولیدات فکری و علمی می‌شود و دیگری باعث ارتقاء و توسعه نظام حقوق کشور خواهد شد.
انتهای پیام/
این خبر را درهمسونیوز دنبال کنید
لینک خبر
همسونیوز صرفا این خبر را بازنشر کرده است، مسئولیت خبر بر عهده خبرگزاری منتشر کننده خبر می باشد.
